Celem zasiłku wyrównawczego, funkcjonującego w prawie ubezpieczonym od czterech dekad, jest wyrównanie utraconego poziomu wynagrodzenia. Straty te powstają w wyniku ściśle określonych zdarzeń ubezpieczeniowych, takimi sytuacjami jest m.in. rehabilitacja zawodowa. Z prawa do tego świadczenia mogą skorzystać tylko i wyłącznie pracownicy.
Komu i kiedy przysługuje?
W szczególności przysługuje on pracownikom w trzech przypadkach:
Kiedy może nie zostać przyznany zasiłek wyrównawczy?
Zdarzają się przypadki, gdy wniosek o zasiłek wyrównawczy może zostać odrzucony, dzieje się tak w przypadkach:
Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje:
Zasiłek wyrównawczy nie może być przyznany:
Świadczenie to pełni rolę rekompensaty za utracony zarobek, a jego kwota zależna jest więc od indywidualnego wynagrodzenia pracownika, który to został poddany rehabilitacji zawodowej. Jak więc sama nazwa wskazuje - zasiłek wyrównawczy jest to wyrównanie pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem na przestrzeni 12 miesięcy pracy w warunkach normalnego wykonywania obowiązków, a wynagrodzeniem obniżonym w trakcie niepełnej zdolności do wykonywania pracy.
Komu i kiedy przysługuje?
W szczególności przysługuje on pracownikom w trzech przypadkach:
- Gdy praca wykonywana przez świadczeniobiorcę odbywa się w warunkach określanych jako szczególnie uciążliwe.
- Gdy osoba zatrudniona utraciła zdolność do wykonywania swojej pracy czego przyczyną może być długotrwała choroba, a w związku z zaistniałą sytuacją pracownik wymaga pomocy w adaptacji w pracy – taka osoba może być poddana rehabilitacji zawodowej.
- Gdy pracownik zmuszony jest do przekwalifikowania się z powodu zagrożenia pojawienia się tak zwanej choroby zawodowej jaką może być na przykład uszkodzenie słuchu lub pylica.
Kiedy może nie zostać przyznany zasiłek wyrównawczy?
Zdarzają się przypadki, gdy wniosek o zasiłek wyrównawczy może zostać odrzucony, dzieje się tak w przypadkach:
- Gdy to rażące niedbalstwo było przyczyną wypadku w miejscu pracy, lub gdy nie zostały zachowane podstawowe zasady przepisów dotyczących ochrony zdrowia i życia.
- Gdy wypadek w pracy wydarzył się w czasie, gdy pracownik znajdował się w stanie nietrzeźwości lub był pod wpływem substancji psychoaktywnych.
- Gdy osoba zatrudniona nie wyraziła zgody i w konsekwencji nie poddała się badaniom mogącym stwierdzić ilość alkoholu w organizmie lub zażycia innych podejrzanych substancji psychoaktywnych (np. narkotyków).
Prawo do zasiłku wyrównawczego ustaje:
- Jeżeli z powodu stanu zdrowia osoby ubezpieczonej będącej pracownikiem rehabilitacja zawodowa stała się bezcelowa.
- Wraz z dniem zakończenia rehabilitacji zawodowej i przesunięcia do innej pracy. Stać się tak może jednak nie później niż po dwóch latach od dnia, w którym osoba ubezpieczona będąca pracownikiem podjęła rehabilitację,
Zasiłek wyrównawczy nie może być przyznany:
- Gdy niezdolność do pracy wynikała z powodu choroby.
- Gdy nieobecność w pracy spowodowana była opieką nad bliską osobą.
- Gdy pracownik jest w trakcie zasiłku macierzyńskiego.
- Gdy nieobecność pracownika wynikała z powodów osobistych.
Świadczenie to pełni rolę rekompensaty za utracony zarobek, a jego kwota zależna jest więc od indywidualnego wynagrodzenia pracownika, który to został poddany rehabilitacji zawodowej. Jak więc sama nazwa wskazuje - zasiłek wyrównawczy jest to wyrównanie pomiędzy przeciętnym wynagrodzeniem na przestrzeni 12 miesięcy pracy w warunkach normalnego wykonywania obowiązków, a wynagrodzeniem obniżonym w trakcie niepełnej zdolności do wykonywania pracy.