Coraz więcej polskich przedsiębiorców nawiązuje międzynarodowe kontakty handlowe skutkujące sprzedażą towarów poza granicami kraju. Rozszerzenie działalności na europejskie rynki wiąże się nie tylko z dodatkowymi zyskami, ale także z koniecznością zapoznania się z zasadami dokonywania wewnątrzwspólnotowych transakcji. 

Czym jest WDT?
Wewnątrzwspólnotowa Dostawa Towarów to wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa należącego do Unii Europejskiej. Kluczowym kryterium jest kraj, do którego dany towar jest dostarczany. Transakcja będzie zaliczana do WDT, gdy zostaną spełnione dodatkowo następujące warunki:

• nabywca musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Musi posiadać numer VAT UE spoza Polski;
• sprzedawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, nie korzysta ze zwolnienia i zgłosił w urzędzie skarbowym zamiar realizowania dostaw wewnątrzwspólnotowych. Może się posługiwać numerem NIP z prefiksem PL.

Obowiązek podatkowy powstaje w momencie wystawienia faktury przez sprzedawcę, jednak nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dostarczono towar. W przypadku, gdy WDT jest wykonywana ciągle przez okres trwający dłużej niż miesiąc, wówczas uznaje się jej dokonanie z upływem każdego miesiąca, aż do momentu zakończenia dostaw. Warto zaznaczyć, że obowiązek podatkowy nie powstaje, gdy podatnik otrzyma przedpłatę zanim towary zostaną dostarczone w całości.

Preferencyjna stawka VAT
WDT może skorzystać z 0% stawki VAT, jednak przy jej zastosowaniu podatnik musi wykazać dokumentację, która potwierdza, że towary zostały dostarczone na terytorium państwa należącego do UE. Tymi dokumentami mogą być:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika realizującego wywóz towarów, potwierdzające, że towary zostały przetransportowane na terytorium państwa należącego  do UE;
• specyfikacja poszczególnych sztuk załadowanego towaru zawierająca jego parametry, rodzaj, pochodzenie, strukturę, przeznaczenie itp. Wykaz poszczególnych elementów ma na celu identyfikację przewożonego towaru.

Gdy żadne z wyżej wymienionych nie wskazują jasno, że nabywca znajduje się na terenie UE, można zastosować inne dokumenty, które to poświadczą. Zalicza się w to korespondencję, która obejmowała zamówienie, dokumenty dotyczące kosztów i ubezpieczenia, potwierdzenie zapłaty oraz potwierdzenie przyjęcia towaru przez nabywcę.